Gizli tanık uygulaması, ceza yargılamalarında tanıkların korunması amacıyla hayata geçirilmiş olsa da, zamanla amacından saparak adil yargılanma hakkını zedeleyen bir unsura dönüşmüştür. Gizli tanık ifadelerine dayanılarak verilen tutuklama kararları ve yürütülen soruşturmalar, savunma hakkını kısıtlayarak şüpheli veya sanıkların mağduriyetine yol açmaktadır. Bu durum, hem Anayasa Mahkemesi hem de Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) kararlarıyla çelişmektedir.
Makalede, gizli tanık uygulamasının hukuki boyutu ve yol açtığı sorunlar detaylı bir şekilde incelenmektedir. Anayasa Mahkemesi'nin konuyla ilgili kararları, gizli tanık ifadelerinin hangi koşullarda delil olarak kabul edilebileceğini ve adil yargılanma hakkının nasıl korunması gerektiğini ortaya koymaktadır. AİHM kararları da, gizli tanığın kimliğini gizlemek için makul gerekçelerin bulunması, mahkumiyet kararının sadece gizli tanık ifadesine dayanmaması ve savunma hakkının kısıtlanmaması gerektiği yönünde önemli ilkeler belirlemiştir.
Sonuç olarak, gizli tanık uygulamasının, adil yargılanma hakkını zedelememesi için yeniden değerlendirilmesi ve yasal düzenlemelerin güncellenmesi gerekmektedir. Tanıkların korunması önemli olmakla birlikte, bu koruma sağlanırken savunma hakkının kısıtlanmaması ve gizliliğin kötüye kullanılmaması esastır. Şeffaflık, hesap verebilirlik ve adalet ilkelerine uygun bir yargı sistemi için, gizli tanık uygulamasına ilişkin istatistiklerin kamuoyuyla paylaşılması ve uygulamanın denetlenmesi elzemdir.
